Poetry - Page 2

March 11, 2024

Dies Irae (τέλος του κόσμου)- Χριστιάνα Στυλιανού

Στο πατρικό μου σπίτι, προς το τελος της ανοιξης, γέρνει μέσα από τον μαντρότοιχο του κήπου του Εζεκία Παπαϊωάννου μια ανθισμένη κερασιά, σαν μια αισθητική φιλανθρωπία που διαπερνά τους φράκτες της ιδιοκτησίας. Στην Ιαπωνία, οι ανθισμένες κερασιές έχουν υψηλή πολιτισμική

“Μέχρι τότε, το’ χουμε” – Ανατολή Δουμάκη

February 19, 2024
Μου έκλεψαν τα γήινα και έγινα θαύμα. Γεννήθηκα από μια κραυγή με κλάμα και με είπαν παιδί. Γεννήθηκα από μία σχισμή με μία σχισμή και με είπαν κορίτσι. Η μαμά μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι η γέννα είναι μία δύσκολη υπόθεση

Σιωπή | Δημήτρης Καφετζής

November 16, 2019
Δεν τρέφω πια καμία αυταπάτη Διαλέγω τον μοναχικό δρόμο της σιωπής Δεν προσδοκώ τίποτα Βαδίζω γυμνός μέσα μου στο δρόμο της ακοής Και έχω

ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ- Παυλίνα Μάρβιν

October 8, 2019
Με τον Βάλτερ γνωριστήκαμε τυχαία και έκτοτε κρατήσαμε επικοινωνία, που με τον καιρό έπαιρνε να πυκνώνει. Εκείνος, έμενε με την οικογένειά του σ’ένα  όμορφο

Περσεφόνη – Σίσσυ Δουτσίου

August 18, 2019
Η Περσεφόνη επέστρεψε από τον Άδη. Αυτή είναι η αρχή της άνοιξης – μια κόρη που επιστρέφει στη μάνα της για να χορέψει μαζί

Ο θυμός των σωμάτων- Larry Cool

July 27, 2019
Το κορίτσι που αγαπώ, Aλείφει μέ άχνη υδραργύρου τό αιδοίο της -απόψε την έχει καλέσει κάποιος τραπεζίτης Τυφλός ἀπό λαγνεία γλείφει το δηλητήριο Πεθαίνει

ΤΙΠΟΤΑ- ο Ελευθεριακός

July 16, 2019
Και οι άνθρωποι αφέθηκαν στη λάσπη και τα ζώα πετάχτηκαν βίαια στον ουρανό των σφαγείων. Να ήταν κάτι που δεν είχαμε δει; Να ήταν

Εμείς – Sanné Ouilaz

July 3, 2019
Με κλωστή σε καρούλι από το Βιετνάμ, που ‘ναι φθηνό οπότε και βολικό, θα ράψω για πάντα πολλά-πολλά μάτια. Μαζί και τα δικά μου.
1 2 3 4 9

ΑΡΧΕΙΟ

Go toTop