Αυτοχειρία σε χρόνο εξακολουθητικό- Λίνα Φούντογλου
Mία ποιητική σύνθεση που αναδύεται μέσα από την πάλη με τις μεγάλες αντιφάσεις του γίγνεσθαι, τη θνητότητα και την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ποιήματα για το τέλος – Χρήστος Κολτσίδας
Μια θεματική ενότητα από τέσσερα αντιπολεμικά ποιήματα του σύγχρονου Έλληνα ποιητή Χρήστου Κολτσίδα
“Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ δεν είναι η Ζωή” – Tάσος Σαγρής
Θα περπατήσουμε ένα βροχερό απόγευμα, σε ένα πλακόστρωτο βουτηγμένο στo κονιάκ και τη ζάχαρη, θα αγγίζεις τα χέρια μου και ο παγωμένος αέρας θα
“ΑΘΗΝΑ / Άσμα 3” – Γιάννης Ραουζαίος
Ωδή στην αποφορά των Αθηνών Αθήνα, το όνομά σου με γεμίζει θλίψη και σιγουριά για την επιβίωση του φαίνεσθε. Αθήνα, το οξύ χαμόγελο των
“H Eπικηρυγμένη” – Σίσσυ Δουτσίου
Ταξίδι στο χρόνο με μυστικές εξομολογήσεις ανάμεσα σε γυναίκες και πεθαμένες γοργόνες Η μοναξιά της θάλασσας επί μήνες Νίκη Δελλή μόνη στο ελληνικό πέλαγος
“Ο αντάρτης της Δαμασκού” – Nεφέλη Βουτσινά Πετσιμέρη
Σε ονειρεύτηκα αντάρτη της Δαμασκού ζωσμένο με το όπλο της δικαιοσύνης στην πλάτη Μα δικαιοσύνη δεν έγινε δεν αντήχησαν τα γέλια της λευτεριάς παρά
“H Πόρνη” – Σίσσυ Δουτσίου
Ξεσκισμένη, με τρύπια δικτυωτά καλτσόν στους πιο βρώμικους δρόμους της πόλης στο Βερολίνο, στη Γαλλία, στη Ρώμη, στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στο Δελχί. Μεθυσμένη,
“Δολοφονία εκ προμελέτης” – Πόππη Δέλτα
Νυστέρι και ράμμα. Επί μέρες σιγά, σιγά έσκιζα την κοιλιά μου. Δεν έπρεπε κανείς να καταλάβει, όxι τώρα. Τυλιγόμουν με πανιά κάτω από τα
“Άτιτλο 3” – Μαριβή Γαζέτα
Σε βρώμικα απόνερα ξεπλένω την ελπίδα βάζω φωτιά και καίω των ονείρων τη βλάστηση σκοτώνω το ζώο μέσα μου για να ταΐσω το κτήνος
“Εγγενή” – Κατερίνα Ζησάκη
H Εγγενή ήταν μια κάτισχνη κοπέλα μαβιά. τα μέλη της όλα ναυτικοί ήταν. όσο περνούσε ο καιρός τα ξεχνούσε. ένα απ’ αυτά την κρέμασε
“ΔΩΜΑΤΙΟ 9ο” Γιάννης Ραουζαίος
Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, εγώ θα προσπαθήσω θα κόψω τις λογοκρισίες ανταλλάσοντάς τες με σήματα καπνού θα βάψω τους τοίχους των κυκλαδίτικων
“Συνάντηση Με Δολοφονηθέντες Μετανάστες Σε Καφενείο Στα Εξάρχεια” – Tάσος Σαγρής
Συναντιέμαι συχνά με τα πτώματα των παιδιών και τις μητέρες τους που πέθαναν στο Φαρμακονήσι το χειμώνα του ‘14, στην θάλασσα… Συνήθως βρισκόμαστε μεσημεριανές
“Γράμματα – Δυναμίτες” – Ορέστης Μπατάκης
Να ταρακουνηθούμε!… Ακολουθώντας το πιο φωτεινό αστέρι Ανεβαίνοντας την ατέλειωτη σκάλα Που σε άλλους κόσμους οδηγεί Αγκαλιάζοντας τους ανεμοστρόβιλους των ονείρων Να ποτίσουμε τον
“Στον Ζ.” – Μαριβή Γαζέτα
Ο κ.Ζ άφησε ένα σημείωμα πάνω στην πόρτα παρακαλώ ξεχάστε με και μην μου ταράζετε τον ύπνο έκατσε όλη τη νύχτα ξύπνιος πίσω από
“Έρωτας ή τίποτα” – Πόππη Δέλτα
Εικόνες που όταν ανοίγω τα μάτια μου διαλύονται. Καμία φαντασίωση δεν διαρκεί πέρα από λίγα δευτερόλεπτα, όσα χρειάζονται για να αρχίσω να ονειρεύομαι, δίχως
“Σονέτο της αγάπης” – Κατερίνα Ζησάκη
χέρια. ετοιμοπαράδοτος χρόνος. αν είχαμε άλλη ευκαιρία θα ήταν μόνο μοναξιά. να έβρεχε όλη τη μέρα. μεσαίο μαξιλάρι. μεσαίο είναι αυτό που βρίσκεται στη
“Άνευ Ορίων – Άνευ Όρων” – Σίσσυ Δουτσίου
O συντηρητισμός νικά καθώς περνούν τα χρόνια Οι νέοι σέβονται την πολυετή σάρκα των γερασμένων Οι νέες υπό την αιγίδα της φρεσκάδας τους και
