Καλεσμένη σε Πάρτυ- Φίλια Κανελλοπούλου
Οδηγείς την νύχτα από τα προάστια προς το κέντρο προς το παμπάλαιο αυτό μέρος των μελλοντικών σου αναμνήσεων
Φθόγγων Άρρητων- Αθανασία Δρακοπούλου
Διδαχθήκαμε ν’ αγαπούμε το καύκαλο της σιωπής. Να μην αναγνωρίζουμε τους σπαραγμούς πέρα απ’ το κούνημα του κεφαλιού. Κοιτάμε σ’ ένα κενό που χάσκει έντρομο την άφαντη συγκατάβαση. Τώρα νομίζεις πως ξέρουμε πώς είναι να οδεύεις ξυπόλητος τους κάμπους του
“H Eπικηρυγμένη” – Σίσσυ Δουτσίου
Ταξίδι στο χρόνο με μυστικές εξομολογήσεις ανάμεσα σε γυναίκες και πεθαμένες γοργόνες Η μοναξιά της θάλασσας επί μήνες Νίκη Δελλή μόνη στο ελληνικό πέλαγος
“Ο αντάρτης της Δαμασκού” – Nεφέλη Βουτσινά Πετσιμέρη
Σε ονειρεύτηκα αντάρτη της Δαμασκού ζωσμένο με το όπλο της δικαιοσύνης στην πλάτη Μα δικαιοσύνη δεν έγινε δεν αντήχησαν τα γέλια της λευτεριάς παρά
“H Πόρνη” – Σίσσυ Δουτσίου
Ξεσκισμένη, με τρύπια δικτυωτά καλτσόν στους πιο βρώμικους δρόμους της πόλης στο Βερολίνο, στη Γαλλία, στη Ρώμη, στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στο Δελχί. Μεθυσμένη,
“Δολοφονία εκ προμελέτης” – Πόππη Δέλτα
Νυστέρι και ράμμα. Επί μέρες σιγά, σιγά έσκιζα την κοιλιά μου. Δεν έπρεπε κανείς να καταλάβει, όxι τώρα. Τυλιγόμουν με πανιά κάτω από τα
“Άτιτλο 3” – Μαριβή Γαζέτα
Σε βρώμικα απόνερα ξεπλένω την ελπίδα βάζω φωτιά και καίω των ονείρων τη βλάστηση σκοτώνω το ζώο μέσα μου για να ταΐσω το κτήνος
“Εγγενή” – Κατερίνα Ζησάκη
H Εγγενή ήταν μια κάτισχνη κοπέλα μαβιά. τα μέλη της όλα ναυτικοί ήταν. όσο περνούσε ο καιρός τα ξεχνούσε. ένα απ’ αυτά την κρέμασε
“ΔΩΜΑΤΙΟ 9ο” Γιάννης Ραουζαίος
Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, εγώ θα προσπαθήσω θα κόψω τις λογοκρισίες ανταλλάσοντάς τες με σήματα καπνού θα βάψω τους τοίχους των κυκλαδίτικων
“Συνάντηση Με Δολοφονηθέντες Μετανάστες Σε Καφενείο Στα Εξάρχεια” – Tάσος Σαγρής
Συναντιέμαι συχνά με τα πτώματα των παιδιών και τις μητέρες τους που πέθαναν στο Φαρμακονήσι το χειμώνα του ‘14, στην θάλασσα… Συνήθως βρισκόμαστε μεσημεριανές
“Γράμματα – Δυναμίτες” – Ορέστης Μπατάκης
Να ταρακουνηθούμε!… Ακολουθώντας το πιο φωτεινό αστέρι Ανεβαίνοντας την ατέλειωτη σκάλα Που σε άλλους κόσμους οδηγεί Αγκαλιάζοντας τους ανεμοστρόβιλους των ονείρων Να ποτίσουμε τον
“Στον Ζ.” – Μαριβή Γαζέτα
Ο κ.Ζ άφησε ένα σημείωμα πάνω στην πόρτα παρακαλώ ξεχάστε με και μην μου ταράζετε τον ύπνο έκατσε όλη τη νύχτα ξύπνιος πίσω από
“Έρωτας ή τίποτα” – Πόππη Δέλτα
Εικόνες που όταν ανοίγω τα μάτια μου διαλύονται. Καμία φαντασίωση δεν διαρκεί πέρα από λίγα δευτερόλεπτα, όσα χρειάζονται για να αρχίσω να ονειρεύομαι, δίχως
“Σονέτο της αγάπης” – Κατερίνα Ζησάκη
χέρια. ετοιμοπαράδοτος χρόνος. αν είχαμε άλλη ευκαιρία θα ήταν μόνο μοναξιά. να έβρεχε όλη τη μέρα. μεσαίο μαξιλάρι. μεσαίο είναι αυτό που βρίσκεται στη
“Άνευ Ορίων – Άνευ Όρων” – Σίσσυ Δουτσίου
O συντηρητισμός νικά καθώς περνούν τα χρόνια Οι νέοι σέβονται την πολυετή σάρκα των γερασμένων Οι νέες υπό την αιγίδα της φρεσκάδας τους και
“Άτιτλο 2” – Μαριβή Γαζέτα
Εδώ υμνούμε τη νύχτα με τα μάτια γυρισμένα ανάποδα και δόντια που τρίζουν θεάρεστες μελωδίες σκίζουμε ανθρώπινες σάρκες με νύχια βελούδινα και σιδερένια μαλλιά
“Μια κραυγή πριν” – Κατερίνα Ζησάκη
Φωτιά. Ξανά. Είμαι δεκαοχτώ, εικοσιεφτά, εκατό. Δεν ξέρω αν θα ζήσω ή γιατί. Δεν πιστεύω τίποτα. Αυτό σημαίνει είμαι ελεύθερος; Βουίζουν τ’ αυτιά μου
