Poetry - Page 9

March 11, 2024

Dies Irae (τέλος του κόσμου)- Χριστιάνα Στυλιανού

Στο πατρικό μου σπίτι, προς το τελος της ανοιξης, γέρνει μέσα από τον μαντρότοιχο του κήπου του Εζεκία Παπαϊωάννου μια ανθισμένη κερασιά, σαν μια αισθητική φιλανθρωπία που διαπερνά τους φράκτες της ιδιοκτησίας. Στην Ιαπωνία, οι ανθισμένες κερασιές έχουν υψηλή πολιτισμική

“Μέχρι τότε, το’ χουμε” – Ανατολή Δουμάκη

February 19, 2024
Μου έκλεψαν τα γήινα και έγινα θαύμα. Γεννήθηκα από μια κραυγή με κλάμα και με είπαν παιδί. Γεννήθηκα από μία σχισμή με μία σχισμή και με είπαν κορίτσι. Η μαμά μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι η γέννα είναι μία δύσκολη υπόθεση

“Λεβιάθαν” – Σίσσυ Δουτσίου

July 8, 2016
Η θάλασσα μαύρη ένας πυκνός άγνωστος βυθός. Βαθιά τα κύματα οι αφροί λυσσασμένοι οι μόνοι επιζώντες από τη μανία του Λεβιάθαν. Σκοτεινή Τρομακτική Δυνατή

“Άτιτλο 1” – Μαριβή Γαζέτα

July 7, 2016
Αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας από τα γδαρσίματα βίαιων αναμνήσεων την καμπούρα των ανεκπλήρωτων ονείρων και τις αγχώδεις διαταραχές που μας κληροδότησε η γενιά μας αποτυχημένοι

“Λαθραίοι” | Γιάννης Τσιτσίμης

July 5, 2016
Transit μου είπες και με ταξίδεψες πρώτη θέση λαθρεπιβάτη σε βαγόνι δίχως εισιτήριο, είναι εύκολες οι θάλασσες οι άνθρωποι είναι που πνίγονται όχι οι

“Lullaby” | Γιάννης Τσιτσίμης

June 5, 2016
Βότκα φθηνή της Πολωνίας ξέρασες στις ξέρες του μυαλού μου κι εγώ την έγλυψα πιστεύοντας αφέλειες ερωτικές πως τάχα δήθεν αποσπώ κομμάτι από το
1 7 8 9

ΑΡΧΕΙΟ

Go toTop