Poetry - Page 8

March 11, 2024

Dies Irae (τέλος του κόσμου)- Χριστιάνα Στυλιανού

Στο πατρικό μου σπίτι, προς το τελος της ανοιξης, γέρνει μέσα από τον μαντρότοιχο του κήπου του Εζεκία Παπαϊωάννου μια ανθισμένη κερασιά, σαν μια αισθητική φιλανθρωπία που διαπερνά τους φράκτες της ιδιοκτησίας. Στην Ιαπωνία, οι ανθισμένες κερασιές έχουν υψηλή πολιτισμική

“Μέχρι τότε, το’ χουμε” – Ανατολή Δουμάκη

February 19, 2024
Μου έκλεψαν τα γήινα και έγινα θαύμα. Γεννήθηκα από μια κραυγή με κλάμα και με είπαν παιδί. Γεννήθηκα από μία σχισμή με μία σχισμή και με είπαν κορίτσι. Η μαμά μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι η γέννα είναι μία δύσκολη υπόθεση

“Άτιτλο 3” – Μαριβή Γαζέτα

July 27, 2016
Σε βρώμικα απόνερα ξεπλένω την ελπίδα βάζω φωτιά και καίω των ονείρων τη βλάστηση σκοτώνω το ζώο μέσα μου για να ταΐσω το κτήνος

“Εγγενή” – Κατερίνα Ζησάκη

July 25, 2016
H Εγγενή ήταν μια κάτισχνη κοπέλα μαβιά. τα μέλη της όλα ναυτικοί ήταν. όσο περνούσε ο καιρός τα ξεχνούσε. ένα απ’ αυτά την κρέμασε

“ΔΩΜΑΤΙΟ 9ο” Γιάννης Ραουζαίος

July 24, 2016
Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, εγώ θα προσπαθήσω θα κόψω τις λογοκρισίες ανταλλάσοντάς τες με σήματα καπνού θα βάψω τους τοίχους των κυκλαδίτικων

“Στον Ζ.” – Μαριβή Γαζέτα

July 20, 2016
Ο κ.Ζ άφησε ένα σημείωμα πάνω στην πόρτα παρακαλώ ξεχάστε με και μην μου ταράζετε τον ύπνο έκατσε όλη τη νύχτα ξύπνιος πίσω από

“Έρωτας ή τίποτα” – Πόππη Δέλτα

July 19, 2016
Εικόνες που όταν ανοίγω τα μάτια μου διαλύονται. Καμία φαντασίωση δεν διαρκεί πέρα από λίγα δευτερόλεπτα, όσα χρειάζονται για να αρχίσω να ονειρεύομαι, δίχως

“Άτιτλο 2” – Μαριβή Γαζέτα

July 17, 2016
Εδώ υμνούμε τη νύχτα με τα μάτια γυρισμένα ανάποδα και δόντια που τρίζουν θεάρεστες μελωδίες σκίζουμε ανθρώπινες σάρκες με νύχια βελούδινα και σιδερένια μαλλιά

“21ος αιώνας” – Πόππη Δέλτα

July 12, 2016
Βροχή αστεριών γύρω μας και ο κόσμος σωπαίνει. Γυμνά κορμιά, στητά, λευκά στήθη με κατακόκκινες ρόγες, στητά πέη γεμάτα νιότη και έρωτα. Ανάσες ηδονής,
1 6 7 8 9

ΑΡΧΕΙΟ

Go toTop