Καλεσμένη σε Πάρτυ- Φίλια Κανελλοπούλου
Οδηγείς την νύχτα από τα προάστια προς το κέντρο προς το παμπάλαιο αυτό μέρος των μελλοντικών σου αναμνήσεων
Φθόγγων Άρρητων- Αθανασία Δρακοπούλου
Διδαχθήκαμε ν’ αγαπούμε το καύκαλο της σιωπής. Να μην αναγνωρίζουμε τους σπαραγμούς πέρα απ’ το κούνημα του κεφαλιού. Κοιτάμε σ’ ένα κενό που χάσκει έντρομο την άφαντη συγκατάβαση. Τώρα νομίζεις πως ξέρουμε πώς είναι να οδεύεις ξυπόλητος τους κάμπους του
NA | Γιάννης Ζελιαναίος
Να διαλυθούμε μια μέρα απ’ το πιοτό και τίποτα να μην σχωρνάει τις δίσεκτες ζωές που φύγανε παρά μονάχα να κουρδίζει τ’ αποτσίγαρα στον
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ – Πόππη Δέλτα
Θα σε περιμένω στη γωνία, Τοσίτσα και Πατησίων θα φοράω μαύρα, όπως πάντα. Δεν θα έχω κινητό μαζί μου. Στείλε τις γάτες στη μάνα
EKAΤH – Σίσσυ Δουτσίου
Έρχεται εκεί που τη χρειαζόμαστε πριν αρχίσει το ποίημα πάνω στη γη, τη θάλασσα, τον ουρανό. Χιλιάδες πρόσωπα επιθύμησαν τη νεαρή σύζυγο, τους νεόνυμφους,
Η Όψη του Ανθρώπου- Μάνος Τσίζεκ
Ήρθα από το Χαλάνδρι εκείνο τον τυραννισμένο τόπο των νευρώσεων μετά από μια μάταιη απόπειρα διεκδίκησης των δεδουλευμένων μου από μια εταιρεία παραγωγής. Ο
20 γραμμάρια περισσότερο βάρος | Τόνια Κοσμαδάκη
Όταν η νύχτα μεγαλώνει κρυώνω εδώ, στο σβέρκο. Από τις πέντε και μετά έχω 20 γραμμάρια περισσότερο βάρος είναι το ψύχος εδώ πίσω. Να
Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ – Έλλη Γρίβα
Σαλια, φιλια, υγρα, στεγνα, εξαλλα, αποτομα, τεντωμενα, ηλεκτρισμενα, σιωπηλα, κρεμασμενα στις λεξεις, ετοιμορροπα, απελπισμενα, βαθια, παλια, νεα, εν-οργανα, χωρις γραμματα, με σημεια στιξης, χωρις,
Κρυφά κι απόκοσμα – Δημήτρης Τρωαδίτης
Τα χνώτα μας μαύρα σύννεφα σαλπάρουν μέσα σε χοάνες εν μέσω εμβατηρίων σπονδές σε άγνωστους θεούς ήχοι και καταισχύνες σε πολιτισμούς που δεν κοιμούνται
Νέον Επιγραφές – Πόππη Δέλτα
Νέον επιγραφές. Μεγάλες, μικρές, πολύ μεγάλες, πολύ μικρές, κόκκινες, μπλε, πράσινες, κίτρινες. Είμαι κομμάτι αυτής της πόλης την ακούω να αναπνέει από πάνω μου.
Γιατί είμαστε ακόμη εδώ;- Πόππη Δέλτα
Θέλω να σου μιλήσω, για την ελευθερία, για τον έρωτα. Το μαζί να σημαίνει να μην πνίγεται ο ένας από τον άλλον. Ο έρωτας
“Λολίτα” – Στάθης Ιντζές
Καμιά Λολίτα δεν προοιωνιζόταν έρχονταν πανικόβλητες στα αγγλικά με το κατάλληλο ένζυμο μ’ έβλεπαν απόφοιτο ή φυσιογνωμία του Παρθενώνα αυτό το χάος στα διάκενα
“AΣΜΑ 33” – Γιάννης Ραουζαίος
Περιμένω τον Χειμώνα -όπως και την νύχτα- περιμένω την ησυχία της παγωνιάς του τις στιγμές που οι γάτες μου των τεσσάρων χρωμάτων θα χαιδέψουν
“Όταν οι μέλισσες σβήνουν το φως” – Γιώργος Αλισάνογλου
Μερικές φορές το ποίημα χάνει την ισορροπία του και τότε ξεχειλίζει από εραστές, από συναίσθημα, από ομορφιά και ευτυχία και τότε προχωράει ακάθεκτο πρός
“Απο-Χωρισμός” Πόππη Δέλτα
Αυτή η σιωπή μετά τη χίμαιρα. Αυτή η σιωπή μετά τον τυφώνα. Αυτή η σιωπή μετά τα μπάχαλα Τοσίτσα – Στουρνάρη. Αυτή η σιωπή
“Canção do nosso mar( το τραγούδι της θάλασσάς μας)” – Νεφέλη Βουτσινά Πετσιμέρη
Άμα χαθώ στα νερά της Μεσογείου μην λυπηθείς Μόνο μη ξεχάσεις πως δεν χάθηκε άδικα η ζωή μου. Εκεί απέναντι από την άλλη μεριά
“Ω! Κράτος” – Σίσσυ Δουτσίου
Ω! Κράτος με το αήττητο εμπόριο και τα δαιμονισμένα δέντρα γύρω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ξέχασες να χαϊδέψεις τα όμορφα βυζιά της ελευθερίας –
