Tις μέρες που διανύουμε, ο μεγαλύτερος εφιάλτης των εργαζομένων είναι η ανεργία. Κάθε μέρα ακούμε για μαζικές απολύσεις όπου οι ανθρώπινες ζωές αποτελούν αριθμούς σε συνολικά στατιστικά νούμερα. Ένα μικρό παράδειγμα: «Η παγκόσμια οικονομική κρίση

                                                                     

[ Το συγκεκριμένο κείμενο έχει γραφτεί για τις ανάγκες ενημέρωσης συντρόφων στο εξωτερικό, σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα.] Όσα μέτρα έχει βιώσει από το 2010 μέχρι σήμερα ο ελληνικός λαός, αποτελούν ένα μικρό πρόλογο

ΤΙ ΕΧΩ ΝΑ ΧΑΣΩ??? ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ… ΜΕΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ 40 τ.μ. ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΡΜΑΝΣΗ. ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ, ΠΑΩ ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΓΙΑ ΥΠΝΟ Ή ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ

Οι σκέψεις που ακολουθούν πηγάζουν από μια δυσφορία και προέκυψαν από μια σειρά ερωτήματα που μου δημιουργήθηκαν πρόσφατα όταν βρέθηκα σε μία συνάντηση στη Βενετία με τον Tόνι [Νέγκρι], τον Καζαρίνι κ.λπ. Μια λέξη επανερχόταν