Διδαχθήκαμε ν’ αγαπούμε το καύκαλο της σιωπής. Να μην αναγνωρίζουμε τους σπαραγμούς πέρα απ’ το κούνημα του κεφαλιού. Κοιτάμε σ’ ένα κενό που χάσκει έντρομο την άφαντη συγκατάβαση. Τώρα νομίζεις πως ξέρουμε πώς είναι να οδεύεις ξυπόλητος τους κάμπους του
H ποιήτρια και ηθοποιός Σίσσυ Δουτσίου στο πέμπτο βιβλίο της “Μυθολογικά Τέρατα” μας καλεί να εξερευνήσουμε τα απόκρυφα αρχέτυπα και το τερατώδες της φύσης
Κάποιος φτιάχνει με καρμπόν τις μέρες(όσο πάνε και ξεθωριάζουν) αποφεύγω τον αγέλαστο καθρέφτημε καφέ σκέτο τσιγάροετοιμάζω μπαγιάτικο πρωινόμε τα παράπονα του ταβανιούκαι τα βουρκωμένα
Με τον Βάλτερ γνωριστήκαμε τυχαία και έκτοτε κρατήσαμε επικοινωνία, που με τον καιρό έπαιρνε να πυκνώνει. Εκείνος, έμενε με την οικογένειά του σ’ένα όμορφο
Αγάπη είναι ο άδειος κάλυκας του περίστροφου το εκκρεμές που ψηλαφεί την πραγματικότητα η ιστορία ενός παροπλισμένου δεξαμενόπλοιου το πικρό χορτάρι που τρέφεται η
ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ Ένδοξες μέρες εκδόσεις Κενότητα, Αθήνα 2018, σ. 80. ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα Αφιερωμένο στη γιαγιά και στη
“Σας βαρέθηκα όλους!” Σκέφτηκε αδύναμα αλλά είπε δυνατά, εις επήκοον όλων, ο διάβολος μελαγχολών, αποστρεφόμενος το παρελθόν, γυρίζοντας την πλάτη του στο μέλλον. (Σαν